ពិធីបុណ្យក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនា
- ទំព័រដើម |
- ព្រះពុទ្ធសាសនា |
- ព្រះត្រៃបិដកខ្មែរ |
- បទពិចារណា |
- ទំនាក់ទំនង |
- អំពីខ្ញុំ
ពិធីបុណ្យ
បុណ្យមាឃបូជា
បុណ្យពិសាខបូជា
បុណ្យចូលព្រះវស្សា
បុណ្យភ្ជំបិណ្ឌ
បុណ្យចេញព្រះវស្សា
បុណ្យកឋិនទាន
គេហទំព័រព៌ត័មាន
បុណ្យមាឃបូជា
មាឃបូជា ជាពីធីបុណ្យមួយដែលមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងពុទ្ធ
សាសនាដែលរួមមាន : មាឃបូជា ពិសាខបូជា អាសាឍបូជា
និងបុណ្យ បវារណា (ចេញវស្សា)។ បុណ្យមាឃ
បូជាប្រារព្ធឡើង ដើម្បីរំលឹកដល់ថៃ្ង ដែល ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រកាសបង្កើតព្រះ
ពុទ្ធសាសនាឡើងក្នុង លោកនាប្រទេសឥណ្ឌាកាលពី ៥៨៨ ឆ្នាំ មុនគ្រិស្តសករាជ
នាថៃ្ងទី ១៥កើត ខែមាឃ ក្រោយពីការត្រាស់ដឹងរបស់ព្រះអង្គចំនួន ៩ ខែគត់។
ការបង្កើត ព្រះពុទ្ធសាសនា ក្នុងឋានៈជាអង្គការសាសនាមួយនេះ ធ្វើឡើងនៅ
ក្នុង ចំណោម ព្រះសង្ឃចំនួន ១២៥០ អង្គ ជាសមាជិក ក្នុងអង្គមហា សន្និបាតមួយ
ដែលបាននិមន្តមកពីគ្រប់ស្រទាប់វណ្ណៈទាំង អស់។ នៅក្នុង មហាសន្និបាតនោះ
ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់បានប្រកាស នៅគោលការណ៍ ចំនួន១១ ប្រការ សម្រាប់ឲ្យ
សមាជិកមហាសន្និបាត ទាំងអស់កាន់យក ជាវិថីជីវិត និងសម្រាប់យកទៅ
ផ្សព្វផ្សាយ ដល់ជនដទៃទៀត ឲ្យបាន យល់ពី ពុទ្ធសាសនា ។ គោលការណ៍
ទាំង១១ប្រការនេះ មានឈ្មោះ ជាភាសាបាលីថា "ឱវាទបាដិមោក្ខ" ដែលពុទ្ធ
សាសនិកជនម្មាក់ៗ ត្រូវ យកមក សិក្សាឲ្យ យល់ដឹង និងអនុវត្តដូចតទៅ :
1. គោលបំណងៈ គោលបំណងរបស់របស់ ព្រះពុទ្ធសាសនា
ឬក៏ដូចជា គោលបំណងរបស់ ពុទ្ធសាសនិកម្នាក់ៗ គឺ
សែ្វងរកនិព្វានដែលប្រែថា សភាវប្រាសចាក ទុក្ខមិនមាន
សេចក្តីទុក្ខ មិនមានបញ្អា នៅក្នុងដួងចិត្តរបស់ខ្លួន ពាក្យ
និព្វាននេះ មានន័យស្មើនិង ពាក្យថា "សន្តិ "ដែលប្រែថា
"សេចក្តីស្ងប់" ។ យើងអាចនិយាយថា គោលបំណង របស់ព្រះ
ពុទ្ធសាសនាគឺការបង្កើតឡើងនូវ សន្តិភាព ក្នុងដួងចិត្តនេះដែរ
ក៏ជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃ សន្តិភាពក្នុងសង្គម ដែលខ្លួនរស់នៅផង។
ការកាន់ព្រះពុទ្ធសាសនា គឺជាការប្រឹងប្រែង ដើម្បីបង្កើតសន្តិ
ភាពដល់ខ្លួន និងចូលរួមចំណែកដល់ សន្តិភាពសង្គម និងពិភពលោកនេះ
ជាកាតព្វកិច្ច ដែលពុទ្ធសាសនិកម្នាក់ៗ ត្រូវប្រឹងប្រែង ធ្វើអោយសម្រេច ។
2. គោលដៅ:
សន្តិភាព ប្ញនិញ្វន មិនមែនកើតឡើងដោយការសុំបន់ ស្រន់បួងសួងទេ
និងក៏មិនអាចកើត ឡើងដោយសារផ្តល់ ឬប្រទានឲ្យ ដោយចិត្តស្រឡាញ់
មេត្តារបស់ អាទិទេព ឬព្រះជាម្ចាស់ អង្គណា មួយឡើយ សន្តិភាពនេះ
កើតដោយសារការសន្សំ របស់សកម្មភាព ៣យ៉ាងគឺ:
1. ការមិនធ្វើអាក្រក់ ការកម្ចាត់អំពើអាក្រក់ ការកម្ចាត់អំពើអាក្រក់
និង ការពារអំពើអាក្រក់គ្រប់ប្រភេទ មិនឲ្យកើតក្នុងជីវិតរស់នៅទាំងផ្លូវកាយនិងផ្លូវសម្តី។
2. ការធ្វើអំពើល្អ បង្កើតអំពើល្អ និងរក្សាអំពើល្អឲ្យ ស្ថិតសេ្ថរគង់វង្សក្នុង
ជីវិតរស់នៅប្រចាំថៃ្ង ទាំងអំពើល្អខាងផ្លូវកាយនិងផ្លូវសម្តី។
3. ពង្រឺងចិត្តដែលជាមូលដ្ឋាននៃអំពើ ដោយកម្ចាត់កិលេស ឬមេរោគ
ដែលតោង ចិត្តឲ្យអស់ទៅ រហូតដល់ចិត្តស្អាតបរិសុទ្ធ មិនមានសភាវៈ អាក្រក់ស្ថិតនៅ។
1. លក្ខខណ្ឌទី១៖ មានការអត់ធ្មត់ក្នុងការធ្វើអំពើល្អ និង កម្ចាត់អំពើ អាក្រក់។
2. លក្ខខណ្ឌទី២៖ មិនប្រើអំពើហិង្សាក្នុងការរស់នៅ។
3. លក្ខខណ្ឌទី៣៖ មិនប្រើពាក្យបៀតបៀននិងតិៈដៀលអ្នកដទៃ។
4. លក្ខខណ្ឌទី៤៖ រក្សាសីល រស់នៅក្នុងច្បាប់ យកច្បាប់ជាធំ។
5. លក្ខខណ្ឌទី៥៖ បរិភោគ ប្រើប្រាស់វត្ថុទាំងទ្បាយដោយសន្សំសំចៃនិង ស្គាល់ប្រមាណ។
6. លក្ខខណ្ឌទី៦៖ ចូលចិត្តភាពស្ងប់ស្ងាត់ និង បង្កើតបរិយាកាស ស្ងប់ស្ងាត់។
7. លក្ខខណ្ឌទី៧៖ មានសេចក្តីព្យាយាមក្នុងការសម្អាតចិត្តធ្វើឲ្យចិត្ត មានសមាធិ។
កែសម្រួលឡើងវិញដោយ៖ វ៉ន ណារ៉ូ ខែកុម្ភះ ឆ្នាំ២០២២